Συκιές (Ficus Carica)

Η Συκιά είναι φυλλοβόλο δέντρο με διάρκεια ζωής τα 50-60 έτη, πολύ κοινό στην Ασία και στις Μεσογειακές χώρες. Από την αγριοσυκιά, παράχθηκαν όλες οι υπάρχουσες ποικιλίες οι οποίες είναι δεκάδες ανά τον κόσμο. Στον ελλαδικό χώρο προϋπήρχε της Ομηρικής εποχής και σήμερα καλλιεργείται συστηματικά στην περιοχή της Μεσσηνίας, της Λακωνίας, της Αττικής και της Κύμης. Αναλόγως την ποικιλία, το ύψος του δέντρου κυμαίνεται στα 3-7m και το πλάτος της κόμης στα 2-5m. Ο κορμός δεν είναι ευθύς όπως των περισσότερων καρποφόρων δέντρων, αλλά διακλαδίζεται. Τα φύλλα είναι μεγάλα, σε σχήμα καρδιάς, φέρουν 3-5 λοβούς και αν έρθουν σε επαφή με το δέρμα, προκαλούν κνησμό. Η συκιά είναι δέντρο δίοικο και για να γονιμοποιηθεί έχει ανάγκη τη γύρη της αγριοσυκιάς, η οποία μεταφέρεται από ένα έντομο, που λέγεται ψήνας. Ο ψήνας επωάζεται το χειμώνα μέσα στο σύκο της αγριοσυκιάς το οποίο παραμένει στο δέντρο. Το έντομο αυτό μεταφέρει ο παραγωγός και τοποθετεί στο συκεώνα, κρεμώντας αρμαθιές από αγριόσυκα κάτω από κάθε δέντρο. Ευδοκιμεί σε περιοχές με θερμό και δροσερό κλίμα και σε υψόμετρα έως 1.700m. Προσαρμόζεται σε αρκετά είδη εδαφών, χωρίς μεγάλες και ιδιαίτερες απαιτήσεις και αντέχει στην ξηρασία, εξαιτίας του πλούσιου και ισχυρού ριζικού της συστήματος. Ως δέντρο έχει μικρές καλλιεργητικές απαιτήσεις. Οι καρποί της, τα σύκα, είναι πολύ νόστιμοι, θρεπτικοί και τρώγονται νωποί, αποξηραμένοι ή χρησιμοποιούνται για βιομηχανική επεξεργασία (μαρμελάδες ή γλυκά του κουταλιού).